დასაწყისს გეტყვი
მართლაც შთამბეჭდავი აფორიზმია რომელიც ცხრა საუკუნის წინ დაწერა დიდმა პოეტმა შოთა რუსთაველმა, ამ აფორიზმით ავტორს იმის თქმა სურს, რომ როცა ამქვეყნად ადამიანი ჩნდება აქვს უფლებები და ასევე აკისრია მოვალეობები, ყველა ჩვენგანმა უნდა ვაკეთოთ სიკეთე ისე რომ არ უნდა ველოდებოდეთ უკან დაბრუნებას. სხვისი გახარება და სხვისთვის სიხარულის მინიჭება უნდა იყოს ყოველი ჩვენგანის მიზანი.