ვისაც შინაარსი გინდათ-->მოქცევა მირიან მეფის და მის თანა ყოვლისა ქართლისა წმინდისა და ნეტარისა დედისა ჩუენისა ნინო მოციქულისა მიერ.
ვისაც შინაარსი გინდათ-->მოქცევა მირიან მეფის და მის თანა ყოვლისა ქართლისა წმინდისა და ნეტარისა დედისა ჩუენისა ნინო მოციქულისა მიერ.
კითხვა N9980371 პასუხიმირიან მეფის ნადირობა თხოთის მთაზე და მისი მოქცევა
323 წლის 20 ივლისს, შაბათ დღეს მირიან მეფე სანადიროდ გავიდა მუხნარის მხარეს, შემოიარა მისი სანახები და ავიდა თხოთის მთაზე, მაღლარ ტყეში, რომ გადაეხედა ასპისთვის, კასპისთვის და უფლისციხისთვის.
ზუსტად შეუადღეს მთაზე მას მზე დაუბნელდა, ჩამოღამდა და სრულმა უკუნმა მოიცვა ის არემარე. სიბნელის გამო მეფეს ყველა თანმხლები მხედარი შემოეფანტა და დარჩა მარტო და იარებოდა მთებზე და ტყე–ღრეში შეშინებული და შეძრწუნებული.
მარტოდდარჩენილი მეფე ბოლოს შეჩერდა ერთ ადგილას იმედგადაწურული, კეთილისმყოფელი ღვთის წყალობით გონს მოეგო და გულში გაიფიქრა: არმაზს და ზადენს ვცემდი თაყვანს და მათ ვერ მომიტანეს შვება, ვერ მიხსნეს ამ გასაჭირისგან; ისიც არ ვიცი მთელი ქვეყანა მოიცვა უკუნმა, თუ მხოლოდ მე დამიბნელდა მზე, თითქოს ცოცხლად ჯოჯოხეთში ვიყო. ახლა ვახსენებ მას, ვისაც ნინო ქადაგებს, ჯვარცმულს და მის ჯვარს და თუ მხოლოდ მე დამიბნელდა მზე იქნებ მიხსნას გასაჭირისგან.
მართლაც, მეფემ მიმართა ნინოს ღმერთს და სთხოვა, რომ გაენათებინა მისთვის ბნელი და სამაგიეროდ, პირობა დადო, რომ აღიარებდა მის სახელს, აღმართავდა ძელს (ჯვარს) და აუშენებდა მას სახლს (ეკლესიას) სალოცავად. მეფემ, ასევე, პირობა დადო, რომ იქნებოდა ნინოს მორჩილი და მიიღებდა რომაელთა რჯულს (ქრისტიანობას).
ეს თქვა თუ არა მირიანმა, იმწამსვე გათენდა და მზე გამობრწყინდა. გადმოვიდა მეფე ცხენიდან, გაიწვდინა ხელები აღმოსავლეთისკენ და ადიდა ნინოს ღმერთი, იმ ადგილას კი ქრისტეს ჯვრის აღმართვა გადაწყვიტა, რათა იდიდოს მისმა სახელმა და ეს სასწაულის ამბავი ყოველთვის მოიხსენიებოდეს.
დაიმახსოვრა მან ის ადგილი და გამოემართა მცხეთისკენ. გზადაგზა გაფანტული თავისი მხედრობაც შემოიკრიბა და მათაც ეუბნებოდა, რომ თაყვანი ეცათ ნინოს ღმერთისთვის.
სასწაულებრივად გადარჩენილი მეფის შესახვედრად მცხეთის გარეთ, ქინძარსა და ღართში გამოვიდა ნანა დედოფალი და მთელი ქალაქი, რადგან პირველად მისი დაღუპვის ამბავი გაეგოთ და მერე მისი მშვოდობით მობრუნებისა. ამის გამო მთელი ქალაქი სიხარულს მოეცვა.
ამ დროს, ნეტარი ნინო, ჩვეულებისამებრ, მაყვლოვანში მწუხრის ლოცვაზე იდგა და მასთან ერთად, მისი მოწაფეებიც, ორმოცდაათი ადამიანი.
ქალაქში შემოსული მეფე მაღალი ხმით ღაღადებდა და კითხულობდა თუ სად იყო ის უცხო ქალი, რომლის ღმერთიც მას მხსნელად მოევლინა. როგორც კი გაიგო, რომ ნინო მაყვლოვანში იყო, მაშინვე იქით გაემართა ის და მთელი მისი ლაშქარი, ჩამოქვეითდა ცხენიდან, მივიდა და ეკითხებოდა ქალწულს, თუ იყო ღირსი, რომ ლოცვაში მოეხმო მისი ღმერთი და თავისი მხსნელი. ხოლო წმინდა ნინო მას ასწავლიდა და მოუწოდა, რომ სასწრაფოდ თაყვანი ეცა აღმოსავლეთით ქრისტესთვის, ღვთის ძისთვის. მაშინ ტიროდა მთელი ხალხი, რადგან ხედავდნენ მეფეს და დედოფალს, რომელთაც სიხარულისგან და დიდი საკვირველებისგან ცრემლები სდიოდათ.
ამ ამბიდან მეორე დღესვე მირიან მეფემ ელჩები გააგზავნა „საბერძნეთში“ (რომის იმპერიაში), ხოლო ნეტარი ნინო ხალხს დღე და ღამე სარწმუნოების ჭეშმარიტ გზას ასწავლიდა.