გამარჯობა. ჩემს ცხოვრებაში არის ისეთი რამ, რაც ძალიან მაბნევს და მასევდიანებს. თქვენი გამოცდილება ძალიან მაინტერესებს ამ მხრივ. იქნებ ვინმეს გამოგიცდიათ და ჩემს დღეში ხართ? საქმე ისაა, რომ არავის მოვწონვარ. მაინც და მაინც თაყვანისმცემლის ყოლას არ ვგულისხმობ.. აი, ვისაც გავიცნობ, მალევე იმრიზება ჩემ მიმართ. გარკვეულ საზოგადოებაში რომ მოვხვდები, ყველა ერთიანდება და ჩემ მიმართ უსიამოვნოდ განეწყობიან. არც ბულინგი, არც შეურაცხყოფა, არც დაცინვა არ ყოფილა არავისგან. აბა სხვა რა გინდაო, იტყვით, მაგრამ ყველასგან ვგრძნობ აი, ამ ათვალწუნებას, გულგრილობას, უსიყვარულობას. არავის არ მოსწონს ჩემი პიროვნება. მივეჩვიე ცივ მზერას გარშემომყოფებისგან. ნუ საუბარი მაქვს, რა თქმა უნდა, ცხოვრების განმავლობაში გაცნობილ ადამიანებზე.. აბა სისხლ და ხორც ხალხს კი ვუყვარვარ.. ჰოდა მიზეზი ალბათ ჩემშია, მაგრამ საქმეც მაგაშია, რომ ეს მიზეზი ამოუცნობი და მისტიური გახდა ჩემთვის. ყველას თბილად ვუღიმი, დაცინვა და გულის ტკენა მე არ ვიცი, უტაქტო საქციელით მე არავინ გამიბრაზებია, არაკონფლიქტური ვარ, ხანდახან ზედმეტად ვიმცირებ თავს, რომ სხვა წარმოვაჩინო. თავს კი არ ვიქებ, არაფრით გამორჩეული მე არ ვარ, მაგრამ ერთ ადამიანსაც რომ მოსწონებოდა ჩემი პიროვნება, არ შეიძლება? მაგარი ვიღაცა არ ვარ, ალბათ არც საყვარელი არ ვარ, მაგრამ მეაფერისტონ მაინც, ამაზეც თანახმა ვარ, იმდენად დამღალა ამდენმა სიცივემ. ყველას რატო ვეზიზღები... დავიტანჯე..
მოკლედ,ისევ წინა თემას ( ფეისბუქზე დამატებაზე რომ ვიკითხე,იმ პროფილის პაროლი ვერ გავიხსენე და სხვა პროფილით ვწერ) შევეხები.ანუ გადავწყვიტე ცოტა დრო რომ გავა დავამატო ეს ბიჭი და არანაირი დიდი ამბავი არაა.უბრალოდ რა მაბრკოლებს,მოკლედ მოგიყვებიტ რა- ერთ-ერთ ადგილას გავიცანი (ინიციატივა თავად გამოიჩინა და თავად დაინტერესდა) ხოდა მოკლედ მე რაღაცნაირად მოვნახე სოც.ქსელში, ხო ეტყვით თვითონ რატო ვერ მოგნახაო მაგრამ მე შემთხვევითობის წყალობით ვიპოვე თორე სხვანაირად შეუძლებელი იყო,სრულიად უცხო ადამიანია. ხოდა ორი ვარიანტია რა, რო დავამატებ ან მიცნობს, და 2) შემიძლია ისე გავაკეთო რომ ვერ მიცნოს რა. ხოდა რა მაინტერესებს,ამ შემთხვევაშიც და ზოგადად რას ფიქრობს ბიჭი როცა გოგო ამატებს? როგორ ჯობია მოვიქცე,ჯობია მიცნოს,თუ არა? მგონი ჯობია ისე ვქნა ვერ მიცნოს და მერე ვუთხრა (თუ მომწერა ვაფშე) ,ანუ ტეხავს მოკლედ რო დავამატო როგორც უცხო ადამიანმა ? მერე რავი ალბათ მომწერს და რამე,ტეხავს ხალხო? გადავაბიჯო ჩემ პრინციპს რომ თავად დამამატონ და ა.შ ?? მიმოწერა პრობლემა არ იქნება მარა რო მითხრას შევხვდეთო ( ეგ ალბათ უფრო რო გავშინაურდებით მერე ? ) მერე რა ვქნა, ძაან მომერიდება რავი :დ ანუ ხალხო რა ვქნა? საერთოდ გავატარო? თუ დავამატო ცოტა ხნის მერე და მიწერ-მოწერა რო გვქონდეს , გოგოს მხრიდან ინიციატივა ცოტა სხვანაირად ხო არ დაჩნდება იმ ბიჭის თვალში? ვიცი უამრავი გოგო ამატებს და წერს მაგრამ მე ჯერ არ მი ქნია ეგრე და...
გეგონება გოდრიკამ და სტარტელამ გადაუარეს ანსვერსს :D :D :D
სანსეტა , სება , წერტილა , ტარანენკოები , ფორიეგნერა , მასტერ დადუ, ტატიანა, ანასტასია123 , ბატონო , სალომე=)) , nick_ , Sally_ , Bleach ,westside , I am Alive , taniaa , Natali cypress , tatulika westside7 , chestera , rockcklimbing ,sonik , effekt. , vladiimerr
და კიდევ ძალიან ბევრი :) ნეტავი სად ხართ :/ ისირდ
ვემზადები გამოცდებისთვის. ერთ-ერთ საგანში, მომზადებისას 6 მოსწავლე ვსხდებით ხოლმე ერთად, მოკლედ, ჯგუფურად გვამეცადინებს ეს რეპეტიტორი. იქ, საგაკვეთილო პროცესზე რაზე უნდა ვისაუბროთ, გარდა სასწავლო მასალისა? . მერე კი სახლებში მივდივართ. მეგონა ჩემი ჯგუფელებიც ამგვარი კომუნიკაციით შემოიფარგლებოდნენ, მაგრამ საქმე სულ სხვანაირად ყოფილა.
მოგიყვებით და ძალიან გთხოვთ, რჩევა მომეცით. მასწავლებელმა მესინჯერში გააკეთა ჯგუფური ჩათი, იქ ვართ ექვსივე ჩასმული, და მხოლოდ იმაში ვიყენებთ რომ დავალებები ჩავანიშნინოთ ერთმანეთს და ა.შ. ამ ჯგუფში არავინ ჭორაობს და იქ სამეცადინოების გარდა არაფერი წერია. ამიტომ მეგონა, რომ ჩემს ჯგუფელებს ერთმანეთთან მიმოწერა არ ჰქონდათ, თან მასწავლებლის სახლშიც ყველა უცხოსავითაა ერთმანეთთან. თუმცა თურმე ჭურში ვიჯექი. საქმე რაშია: სულ სამი ბიჭი და სამი გოგო ვართ. მე და ერთ გოგოს ზუსტად ერთნაირი ტელეფონები გვაქვს, აი, ბოლომდე ერთნაირი. არც რაიმე ნაკაწრი არ აქვს რომელიმეს, რომ განასხვავო. ამის გამო, ერთ დღეს, როცა მასწმა გვითხრა, გაკვეთილი დასრულებულიაო, წამოვდექით, დავიწყეთ ჩქარ-ჩქარა ქურთუკების ჩაცმა, წიგნების და რვეულების ჩალაგება.. და ამ მზადებაში, ეტყობა გადაღლილობის გამო მე და იმ გოგოს ტელეფონები აგვერია. მე იმ გოგოსი წამოვიღე სახლში და ეს მაშინ აღმოვაჩინე, როცა უკვე შინ ვიყავი, საღამოს 8-ზე. სიმართლეს ვიტყვი, ტელეფონი ნამდვილად არ გადამიჩხრეკია, არც ვიცნობ ამ გოგოს წესიერად და არც მის ფოტოებში და კონტაქტებში შესვლა არ მნდომებია, არც შევსულვარ. ერთადერთი რაც მე გავაკეთე ისაა, რომ ტელეფონს ლოქსქრინის ბლოკი მოვხსენი. ნუ პაროლი იქიდან ვიცი, რომ ერთი თვეა, ეს გოგო გვერდით მიზის და ტელეფონს რომ იღებს ამ კოდს წერს, ცხადია შემიმჩნევია. ჰოდა ჩავრთე ამ გოგოს მესინჯერი, მაინტერესებდა, ჩვენს ჯგუფში ხომ არ ჰქონდა რამე მოწერილი. იქნება და წუწუნებდა, რომ მობილური სჭირდება და დროზე დაბრუნება უნდა. მესენჯერი რომ გავხსენი, თვალში მომხვდა ჩამონათვალში რაღაც სხვა ჯგუფიც, სადაც ხუთივე გაწევრიანებულნი არიან. გამიკვირდა, აქ მე რატომ არ ვარ, რატო არ ვიცი-მეთქი. გავხსენი და ესემესების უმრავლესობაში ჩემს სახელს მოვკარი თვალი. კინაღამ გული გამისკდა. გაკვირვებისგან. ამოვისუნთქე, დავიწყე ზევით სქროლვა მესიჯების... საშინელება იყო.. წავიკითხე დამცინოდნენ, რანაირად მაცვია, რანაირი ხმა მაქვს.. ამბობდნენ, აზრზე არ არის რომ სხვა ჯგუფიც გვაქვს და დავმეგობრდითო. თურმე ერთმანეთს მოუყვნენ თავიანთი ამბები, გეგმები, მე კი გამრიყეს. ასეთი რა დავაშავე არ ვიცი. ერთი ბიჭი წერდა, მოდი, დავამატოთ, ვიღადაოთო. და გოგო ჰქონდა პასუხი, ხო არ გაგიჟდი, ეგ გოიმი ჩათის ფერს ალბათ ყვითელზე დაგვიტენებს და ნიქნეიმებს სოფლურად გადაგვიკეთებსო. უმეტესად ჩაცმულობაზე დამცინოდნენ. წერდნენ ფერებს ვერ უხამებს და ბებრუხანას გავსო.მაგის თემები 80 წლის ქალის ნააზრევიაო. ვერ ვხვდები, რას მერჩიან. იმ დღეს საშინლად ვიყავი დასტრესილი. ახლა შედარებით უკეთ ვარ, რადგან ვიცი რომ ყველა ჩემს ახლობელს ვუყვარვარ, ბევრი დედმამიშვილი და ნათესავი მყავს, დიდად არ მადარდებს ეს ვიღაც ექვსი ცინიკოსი რას ფიქრობს. ეგ საშინელებები რომ წავიკითხე,მაგის მესამე დღეს გაკვეთილი მიწევდა. ისედაც გაცდენა მინდოდა ამ ყველაფრის გაგების გამო მაგრამ რეალური მიზეზიც შემექმნა, ძალიან მახველებს და სურდო მაქვს, ამიტომ გავაცდინე. მშობლებს არაფერი ვუთხარი ბულინგზე. დედაჩემმა მასწავლებელს დაურეკა და უთხრა, გოგოებს ტელეფონები აერიათო. მასწავლებელმა გადარეკა- გადმორეკა და გვითხრა, ხვალ მაგ გოგოს მამა გამოივლის თქვენს სახლთან და ტელეფონს წაიღებს,ასევე თქვენი შვილის მობილურსაც დაგიბრუნებთო. ასეც მოხდა. ახლა შემდეგი გაკვეთილი მიწევს და ვეღარ გავაცდენ, მაგრამ არ ვიცი როგორ მოვიქცე. ამ გოგოს რა ვუთხრა, შენი მობილურის პაროლის აზრზე არ ვარ და ვაფშე ხელი არ მიხლია- მეთქი თუ გაკვეთილი რომ დასრულდება ყველას საკადრისი პასუხი გავცე?