ჩემი აზრი ცხოვრებაზე ზოგადდად და პირადად ჩემი ცხოვრების აღწერაა.გეხვეწებით წაიკითხეთ ვისაც არ გეზარებათ?

ეგ ინდივიდუალურია... მოდი ეხლა მე წავიაზროვნებ და თუ დამეთანხმები აბა... თან ცოტა გაედიტებულ ციტატებს მოვიყვან (ამასაც რაღაც ქვია პროსტა დამავიწყდა) ლოგიკურად(ლოგიკა ყოველთვის ჭეშმარიტია რომ იცოდე ))) ადამიანი რაც არ უნდა მორწმუნე იყოს უშვებს იმის შან ქვეცნობიერში რომ ღმერთი არ არსებობს..(მე თან ცოტა დიდ შანს ვუშვებ სხვა ქართველებთან შედარებით) აქედან გამომდინარე ვფიქრობ რომ ვთქვათ ადამიანი რომ მოკვდება არც სამოთხეა არც ჯოჯოხეთი და როგორც ძილის დროს ისე იქნები.. მაშინ მიჩნდება სურვილი ეს ცხოვრება მაქსიმალურად გამოვიყენო ჩემი ბედნიერებისთვის ანუ სიამოვნებისთვის ანუ იმისთვის რაც მინდა... ამჟამად, ცხოვრების ამ ეტაპზე... მხოლოდ და მხოლოდ ის მინდა რომ ვინც სიგიჟემდე მიყვარს იმასაც ისევე შევუყვარდე როგორც მე და სადმე 12-13 საუკუნის რომელიმე ქართულ სოფელში მაცხოვრა.. (ძალიან მხიბლავს სოფლური ცხოვრება) ამჟამად გინდ დაიჯერე გინდ არა მეტი არაფერი არ მინდა... კაი ეხლა ზოგადად... ყველა ადამიანს უნდა რომ იმრუშოს რადგან ეს სიამოვნებაა და ეს ბედნიერებაა.. მაგრამ დღევანდელ საქართველოში მთელი ცხოვრება სექსით ვერ იცხოვრებ და ვერც გაბედავ... ამიტომ ხახლს უნდა მოიწყოს ცხოვრება და იყოს ბედნიერი ისე რომ მომავალში სამოთხეშიც მოხვდეს და თან ეს ცხოვრება კარგად გამოიყენოს... ცხოვრება ეს დროა სანამ შეგიძლია იყო თავისუფალი და მართო შენი სხეული... ზოგი ამბობს ეს გამოცდაა რომლის შედეგიც განსაზღვრავს შენს მომალს შემდეგ ცხოვრებაში ))...